#1 Protokół leczenia autoagresji spowodowanej zakażeniami bakteryjnymi i wirusami. SM, CFS, PCOS, RZS, etc. Schemat antybiotykoterapii.

Z chorobotwórczymi wirusami i bakteriami możemy walczyć, czyli leczyć lub minimalizować destrukcyjny wpływ znacznej części choroby przewlekłe, w szczególności chorób autoimmunologicznych, jak, np. SM (stwardnienie rozsiane), CFS (zespoły przewlekłego leczenia), PCOS (zespół policystycznych jajników) czy RZS (reumatoidalne zapalenie stawów), itp.

Leczenie chorób z grupy autoagresji wymaga 2 prostych rzeczy: czasu i konsekwencji. Na podstawie rozmów z naukowcami i lekarzami udało się zidentyfikować 2 miarę skuteczne metod leczenia:

1. Metoda oparta na kuracji antybiotykowej połączonej z dietą i suplementacją.
2. Metoda oparta się kombinacji ziół, substancji naturalnych, diecie i suplementacji (metoda Buhnera).

Drodzy czytelnicy poniżej prezentujemy pierwszą metodę walki z patogenami komórkowymi.

Uwagi:

• Rosnący lub stały poziom przeciwciał (IgG), połączony z objawami choroby, świadczy o trwającej infekcji bakterią komórkową. Tylko spadek przeciwciał (IgG) w długim okresie czasu potwierdza wyleczenie.

• Schemat leczenia dotyczy patogenów komórkowych.
• Schemat leczenia został opracowany przez grupę Polskich lekarzy i naukowców w oparciu o badania, publikację oraz protokół Wheldona i metody ILADS.
• Metodę opartą na kuracji antybiotykowej należy stosować naprzemiennie z metodą wg. Buhnera. Protokół Stephena Harroda Buhnera znajdziesz TUTAJ.
• W celu lepszego zrozumienia tej metody warto wysłuchać mgr farmacji Janusza Nawolskiego, który wyjaśnia szczegóły tych metod, wywiady dostępny TUTAJ.
• Przed rozpoczęciem stosowania protokołu należałoby wykonać kompleksowe badania krwi, listę badań znajdziesz TUTAJ.

Dla lepszego zrozumienia metody, przedstawione zostały 3 postacie bakterii komórkowych na przykładzie CPN (chlamydia pneumoniae) wraz z wrażliwością na stosowane leki.

1. Ciałko podstawowe CPN (elementarne, odpowiedzialne za zakażenie)

Wrażliwość na leki:

• Amoxycylina – nieskuteczna.
• Doxycyklkina – średnie działanie lecznicze.

2. Ciałko rozmnażające się

Wrażliwość na leki:

• Klarytromycyna – nieskuteczna
• Doxycyklina – skuteczna. Na ciałko rozmnażające się doxycyklina działa słabiej niż azytromycyna.
• Azytromycyna – skuteczna. CPN po 3-5 dniach antybiotykoterapii broni się przechodząc w formę beztlenową, żyjącą w komórkach chorego.
• Najczęściej stosuje się Doxycyklinę + Azytrotromycynę, ponieważ te dwa antybiotyki działają na różne proteiny. Ewentualnie stosuje się tylko azytromycyna, nie należy stosować samej doxycyklkinę.

3. Forma ukryta bakterii (beztlenowa, komórkowa)

Wrażliwość na leki:

• Metronidazol – skutecznie niszczy formy beztlenowe.
• Tynidazol – skutecznie niszczy formy beztlenowe, stosowany jest w przypadku złej tolerancji metronidazolu.

Podczas leczenia CPN uniemożliwia ciałku rozmnażającemu przejście w formy ukryte, a formom ukrytym przekształcenie się do ciałka rozmnażającego się (blokuje zmiany form). Osoby posiadające symptomy chorobowe posiadają w organizmie wszystkie 3 postacie bakterii.

Protokół Leczenia:

Przed rozpoczęciem antybiotykoterapii należy się odrobaczyć: Metodę odrobaczania znajdziesz TUTAJ

Po zakończeniu odrobaczania, należy przejść do rozpoczęcia protokołu:

 Leki:

1. D – doxycyklina 100 mg – 24 tabletek (np. 3 opakowania po 10 tabletek).
2. A – azytromycyna 500 mg – 21 tabletek (np. 7 opakowania po 3 tabletki).
3. M – metronidazol 250 mg – 58 tabletek (np. 3 opakowania po 20 tabletek.

Suplementy:

1. Ubiquinol – (aktywna forma koenzymu Q10) 100 miligramów [mg] 3x dziennie 1 kapsułka w trakcie jedzenia lub po jedzeniu. Ewentualnie można zastosować koenzym Q10 w dawce 3x200mg.
2. Resveratrol -100 mg 2x dziennie 1 kapsułka w trakcie jedzenia lub po jedzeniu.
3. Acetyl L-karnityna – 500 mg 2x dziennie 2 tabletki po jedzeniu, przyjmować wraz z ubichinolem.
4. N-acetylocysteina – 600 mg 1x dziennie 1 kapsułka po jedzeniu, nie później jak do godz. 17:00.
5. Probiotyki – np. bakterie w formie płynnej lub kapsułek rozpuszczalnych w jelitach. Stosować 2x dziennie pomiędzy dawkami antybiotyków (nie przyjmować z antybiotykami).
6. Pirogronian wapnia (calcium puryvate) – 1000 mg 2x dziennie 1 tabletka po jedzeniu. Pirogronian wapnia daje „zastrzyk” energetyczny (stosowany jest tylko czasowo szczegóły w dalszej części protokołu).
7. Wit. D3 – 10 000 IU 1x dziennie.
8. Wit K2-mk7 – 100 mcg 1-2x dziennie.
9. Wit. B-complex, stosować według zaleceń na ulotce, suplement powinien zawierać dużą dawkę wit. B12 (od 2000 do 4000 mcg).
10. W celu dodatkowego wsparcia wątroby podczas leczenia należy zastosować zmielone nasiona ostropestu plamistego, 1-2 łyżeczki nasion wsypać do szklanki wody (200 ml), pić 1x dziennie.
11. SAMe (S-Adenosylmethionine) – 1 kapsułka (400 mg) 2-3 razy dziennie. SAM-e to ważny substrat w procesach metylacji w organizmie człowieka. Działa przeciwzapalnie, wspomaga produkcję substancji m.in. glukozamina i chondroityna. SAM-e stymuluje również ekspresję genów naprawczych i polepsza nastrój. Kuracja SAM-e można trwać maksymalnie do 6 miesięcy, ponieważ SAM-e w dłuższym okresie wpływa na metylację DNA. Kurację SAM-e można przeprowadzić 1 raz w roku. Suplement ten jest wymagany szczególnie zalecany przy chorobach degeneracyjnych stawów oraz kości, warto go jednak stosować przy każdej chorobie autoimmunologicznej.

Dieta:

Pokarmy, do wyeliminowania:

• Cukry rafinowane, syropy fruktozowo-glukozowe – podnoszą indeks glikemiczny, są źródłem pożywienia dla bakterii, wirusów, robaków oraz pasożytów.
• Rafinowane produkty.
• Pszenica – biała mąka, pieczywo, makaron, ciasta, chipsy. Pokarmy z pszenicy można zastąpić: ryżem czarnym, czerwonym, kaszą orkiszową, gryczaną, jaglaną, mąką z amarantusa, mąką kokosową, chlebem/mąką orkiszowym.
• Biała sól morska.
• Mleko oraz nabiał – dojrzały organizm z czasem traci możliwość efektywnego trawienia laktozy, dlatego układ pokarmowy stara się szybko wydalić. Niestrawiona laktoza może powodować objawy nieżytu żołądkowo-jelitowego i wzmagać stany zapalne. Produkty krowie można zastąpić produktami kozimi lub owczymi. Bakterie rozkładające laktozę znajdują się w wyrobach kiszonych, np. ogórkach kiszonych lub kiszonej kapiście.
• Tłuszcze w formie płynnej – tłuszcze w formie ciekłej i stałej (popularne oleje roślinne reklamowane w telewizji), należy odstawić. Wyjątkiem są tłuszcze płynne, które należy spożywać jak np. olej lniany, oliwa z oliwek i olej z chia, które należy spożywać na zimno. Należy używać stałych olei jak, np. olej kokosowy, masło klarowane, smalec (np. gęsi), czy słonina.
• Napoje słodkie – należy odstawić wszystkie napoje słodkie: soki, napoje, orenżady, wody słodzone, itp. Nie słodzimy kawy ani herbaty, chyba że małą ilością miodu. Kawę warto delikatnie ograniczyć, np. do 1 kawa dziennie.
• Napoje zimne – ograniczamy zimne płyny, płyny należy spożywać ciepłe lub o temperaturze pokojowej. Organizm musi wydatkować energię, aby wyrównać temp. zimnych płynów do temp. ciała.
• Pokarmy oraz płyny w PLASTIKOWYCH opakowaniach, koniecznie eliminujemy. Na przykład powszechnie stosowany: Nonylofenol i Bisfenol A (BPA) zawarty w tworzywach sztucznych, pojemnikach, butelkach plastikowych wpływa na ludzkie receptory hormonalne, które mają bezpośredni pływ na stan zdrowia, hormony, tarczycę, nowotwory oraz alergie Badania naukowe obrazujące negatywny wpływ tworzyw sztucznych na ludzki organizm przedstawiono w dokumencie: Trucizna nasza powszednia.
• Pewne ryby – Tuńczyk, ryby hodowlane (np. łosoś), ryby z mórz zanieczyszczonych jak, np. Bałtyk.

Jeżeli bardzo lubisz łososia, to niech to będzie już łosoś pacyficzny, inne ryby kupuj ze sprawdzonych źródeł i wybieraj najmniejsze gatunki, ponieważ są one na początku łańcucha pokarmowego, żyją krótko i kumulują najmniej toksyn i metali.

• Alkohol – alkohol należy wyeliminować całkowicie, ponieważ powoduje stany zapalne, nawet piwo, ponieważ posiada drożdże i podnosi indeks glikemiczny. I pamiętaj, że nie ma zdrowej ilości alkoholu, nawet minimalna ilość powoduje stany zapalne. Jeżeli sięgniesz już po alkohol, to niech to będzie ilość degustacyjna czysta wódka żytnią, koniak lub lampkę czerwonego wina.
• Papierosy – nie musimy tłumaczyć.

Sprawdź swoje nietolerancje pokarmowe – aby usprawnić prace jelit i minimalizować tlące się przewlekłe stany zapalne należy, wyeliminować lub ograniczyć z diety pokarmy, których Twój organizm nie toleruje. Testy nietolerancji można wykonać w większości laboratoriów lub zdalnie zamówić testy do domu.

Pokarmy, które NALEŻY spożywać:

Kiszonki: sok z kiszonej kapusty, z kiszonych ogórków, zakwas z buraka – takie sok warto codziennie w niewielkich ilościach (50-100 ml. w zależności od naszej tolerancji). Substancje zawarte w produktach kiszonych wzbogacają w organizmie dobre kultury bakterii, dzięki którym lepie wchłaniamy substancje odżywcze i trawimy, np. laktozę. Dodatkowo sok z produktów kiszonych posiada wit. C, pomaga usuwać robaki i pasożyty z jelit oraz wiąże niektóre metale ciężkie. Sok z KWASZONYCH ogórków i kapusty, w niczym nie pomaga wręcz może szkodzić, dlatego bądźmy świadomymi konsumentami i sprawdzajmy etykiety.

Soki warzywne i owocowe świeżo wyciskane – substancje czynne zawarte w soku z owoców i warzyw zaczynają się utleniać po około 30 minutach, dlatego soki świeżo wyciskane wspierają najsilniej nasze zdrowie. Zalecane składniki: pokrzywa, jabłko, marchew, imbir, pietruszka, szpinak, cytryna, grejpfrut, granat, burak (najlepiej po obróbce termicznej).

sól kłodawska – wprowadźmy ją do naszej kuchni zamiast soli białej. Najlepiej stosować „sól życia” – sól ziołowa wg. różnych przepisów np. Hildegardy.

Woda – 2 litry wody dziennie, ważne, aby mineralizacji wody była powyżej 450 mg/l.

Wodę pijemy tylko przegotowaną lub z butek SZKLANYCH.

Olej z rokitnika – ekologiczny olej z rokitnika zawiera ponad 190 bioaktywnych substancji m.in. flawonoidy i karotenoidy. Olej z rokitnik pomaga zwalczyć przewlekłe zmęczenie, dodaje energii, siły oraz witalności. Rokitnik posiada właściwości regeneracyjne, antybakteryjne, antywirusowe, antyoksydacyjne i dodatkowo przeciwzmarszczkowe. Rokitnik można zamiennie stosować również z olejem z czarnuszki, który stymuluje odporność.

Smażymy tylko na tłuszczach stałych: olej kokosowy, masło klarowane, smalec, słonina.

Jajka – można jeść wedle uznania, pod warunkiem, że nie występuje nietolerancja pokarmowa. Najlepiej ekologiczne lub od sprawdzonego rolnika.

Mięso – 1-2 razy w tygodniu, nie częściej. Jeżeli spożywasz mięso, staraj się wybierać ekologiczne, np. kaczkę, gęś, indyka, ewentualnie kurczaka.

Owoce działce przeciwwirusowo: maliny, jagody, borówki. Warto włączyć owoce, które wspierają prace jelit, jak.np.: jabłka czy śliwki.

Przyprawy (nie suszone): kolendra, pietruszka, imbir.

Medycyna Chińska– układ immunologiczny warto wspierać również grzybami z medycyny chińskiej, m.in.: maitake, shiitake, reishi, turkey tail. Grzyby te stymulują układ odpornościowy oraz pomagają zwalczać patogeny wewnątrzkomórkowe. Szczególnie polecane są dla chorych u których zdiagnozowano wirusy, np. z grupy HPV (brodawczak ludzki) lub HSV (opryszczka).

Algi czerwone – algi mają silne działanie przeciwwirusowe oraz wspierają układ odpornościowy szczególnie w walce z patogenami wewnątrzkomórkowymi.

Herbaty ziołowe: jeżeli jesteś w stanie przygotować mix ziół w jednakowej proporcji (np. po 50 gram każdej rośliny): andrografis, żen-szeļ, chmiel, uczep, bukwica, kurkuma, pieprz, imbir, kardamon, szałwia, rozmaryn, mącznica, bodziszek, macierzanka, pączki brzozy, kora kruszyny, bobrek trójlistkowy, szarota, serdecznik. Mix należy dobrze wymieszać, jedną płaską łyżeczkę zalać gorącą wodą, odstawić na chwilę pod przykryciem, pić ciepłą.

Uwagi:

• Ubichinol, D3, K2 są rozpuszczane i wchłaniane wraz z tłuszczami.
• Wit. D3 musi być przyjmowana z wit. K2-mk7 i wit. A.
• Nie należy stosować Tetracyklina, ponieważ ten antybiotyk poprzez metylacje DNA, może działać rakotwórczo.

Schemat leczenia:

(D – doxycyklina; A – azytromycyna; M – metronidazol)

Etap I (27 dni):

1. Dx2 + Ax1 (D przyjmować 2 razy dziennie, A przyjmować 1 raz dziennie)
2. Dx2 + Ax1
3. Dx2 + Ax1
4. Dx2
5. Dx2
6. Dx2
7. Dx2 + Ax1
8. Dx2 + Ax1
9. Dx2 + Ax1
10. Dx2
11. Dx2
12. Dx2
13. Mx2 + Ax1
14. Mx2 + Ax1
15. Mx2 + Ax1
16. Mx2
17. Mx2
18. Mx2
19. Mx2 + Ax1
20. Mx2 + Ax1
21. Mx2 + Ax1
22. Mx2
23. Mx2
24. Mx2
25. Mx2 + Ax1
26. Mx2 + Ax1
27. Mx2 + Ax1

Po zakończeniu Etapu I następuje przerwa (14 – 21 dni) w przyjmowaniu leków. Suplementację i dietę stosujemy bez przerw. 

Uwaga: Dwa dni przed końcem przerwy należy włączyć pirogronian wapnia w dawce 600mg dziennie.

Etap II (14 dni):

1. Mx2 + Ax1
2. Mx2 + Ax1
3. Mx2 + Ax1
4. Mx2
5. Mx2
6. Mx2
7. Mx2 + Ax1
8. Mx2 + Ax1
9. Mx2 + Ax1
10. Mx2
11. Mx2
12. Mx2
13. Mx2
14. Mx2

Uwagi:

• Po zakończeniu leczenia należy stosować suplementy, zioła i dietę przez okresie od 6 miesięcy do roku czasu (oprócz Pirogronianu wapnia).
• Po zakończeniu przyjmowania leków odstawiamy pirogronian wapnia i już go nie stosujemy więcej.
• Po zakończeniu leczenie, warto co pewien okres stymulować immunologię, aby organizm sam podejmował walkę z patogenami.
• Po zakończeniu stosowania antybiotyków należy odbudować naruszoną florę jelit, metodę odbudowy znajdziesz TUTAJ.

Ważne Informacje – koniecznie przeczytaj

W początkowym etapie leczenia (czasem nawet po 3 pierwszych dniach) następuje szybka poprawa zdrowia i zanik objawów. Później następuje powrót objawów, ale ze znacznie mniejszym nasileniem i dopiero potem rozpoczyna się powolne leczenie. Zdarza się również, że zanik objawów jest niemal natychmiastowy i bez powrotu.

Pomimo skutecznego przeleczenia się, objawy niektórych chorób autoimmunologicznych (np. RZS) mogą utrzymywać się od 1 do 6 miesięcy, ponieważ martwe bakterie, wirusy oraz pozostałości ich rozpadu (obce białka) są identyfikowane przez układ odpornościowy, jako wciąż aktywne patogen. Gdy komórki oczyszczą się z pozostałości bakterii i wirusów, dopiero układ odpornościowy przestaje je atakować, może to trwać nawet do pół roku. Taki stan nie jest regułą, lecz może występować u niektórych chorych.

Nie rezygnuj z diety, przypraw, ziół oraz podstawowej suplementacji (wit. ADEK), zachowaj dobre praktyki na stałe i wprowadź je do swojej rutyny i higeny życia.

Dość rzadko obserwowany jest efekt Herxheimera-Jarischa (herxa) – zatrucie toksynami obumierania i rozpadu patogenów. Efekt Herxa występują najczęściej na 3 dzień, trwa kilka godzin lub dni. Objawami są bóle głowy, mdłości, zawroty. Występuje zaledwie u około 20% zarażonych. Lekarz prowadzący: „Jeden ze starszych pacjentów dostał tak silnego efektu herxaheimera, że stawił się na badania w szpitalu. Lekarze stwierdzili zatrucie, zarekomendowali przerwę w terapii. Jednak, gdy problemy sercowe minęły (patogen CPN mógł bytować komórkach serca lub okolic) pacjent dokończył kurację antybiotykami, a herxheimer minął.”

W wielu przypadkach kontrola poziomu IgG zaraz po leczeniu wykazuje bardzo gwałtowny skok przeciwciał w górę – potwierdza to pewnego rodzaju „odblokowanie” układu immunologicznego blokowanego przez, np. coxsackie (wirusy lityczne z rodziny Picornaviridae, rodzaju Enterovirus).

Ludzie infekują się często dwoma grupy patogenów: bakteriami i wirusami, ponieważ te dwie grupy działają w kooperacji, wspólnie wyniszczając organizm. Ludzie zarażani bakteriami komórkowymi łatwiej i szybciej infekują się wirusami. Nosicielami bakterii (np. CPN) jest ponad połowa społeczeństwa, dlatego łatwo jest się powtórnie zarazić, szczególnie od najbliższej rodziny.

Po pierwszej serii leczenia u ponad połowy przypadków następuje nawrót choroby w czasie od 3 miesięcy do 2 lat. Podanie A+M+ACC (A – azytromycyna; M – metronidazol, ACC – acetylocysteinę) pomaga szybko – w ciągu kilku dni. Jeżeli podanie A+M+ACC, nie pomaga i nastąpił stopniowy powrót i nasilania objawów, kurację antybiotykową (protokół leczenia) lub ziołową należy.

Zdarza się również, że cały (41 dni) protokół leczenie trzeba powtarzać 2, 3 a nawet 5 krotnie, wszystko zależy od immunologii pacjenta, czasu choroby, okresu stosowania immunosupresantów, stanu organizmu oraz otoczenia pacjenta. Najbliższa rodzina też może być zarażona i infekować ponownie chorego, dlatego niekiedy należy leczyć kompleksowo. U dzieci do 16 roku życia, należy minimalizować stosowanie antybiotyków. Dlatego zdrowa dieta, zioła i przyprawy to istotny element zachowania ich prawidłowego stanu zdrowia i minimalizowanie ponownych infekcji

Powyższa metoda leczenie nie jest wystarczająca w przypadku leczenia choroby Hashimoto oraz choroby Leśniewskiego-Crohna, ponieważ obydwie te choroby wymagają celowanej suplementacji i rygorystycznej diet, szczegóły zostaną przedstawione niebawem.

Pacjenci z chorobami przewlekłymi, przyjmują różnego typu leki, np. sterydy, czy immunosupresanty, redukowanie dawek leku musi być prowadzone powoli, stopniowe i konsultowane zawsze z lekarzem lub farmaceutą. 

Powyższa terapia doskonale sprawdza się w zakażeniach bakteriami wewnątrzkomórkowymi jak Chlamydia pneumoniae i Mykoplazma pneumoniae.

Uwaga: 

Przed podjęciem decyzji o leczeniu, koniecznie skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą. Leki lub suplementy, które stosujesz na co dzień mogą wchodzić w interakcję z powyższymi substancjami lub obciążać jednakowe enzymy detoksykujące organizm, co może spowodować przeciążeniem narządów, utratę zdrowia lub zatrucie. Autorzy nie ponoszą odpowiedzialności za jego stosowanie.

Bibliografia

Törmäkangas, H. Alakärppä, D. Bem David, M. Leinonen, P, Saikku, (2004), Telithromycin Treatment of Chronic Chlamydia pneumoniaeInfection in C57BL/6J mice, “Antimicrobial Agents and Chemotherapy”, Volume 48, Issue 10

 D. Bels, P. Gottignies, M. Reynders, S. Roques, S. Wilmin, V.-Y. Miendje Deyi, S. Jamart, J. Devriendt, (2012), Successful treatment of Chlamydophila pneumoniaeacute respiratory distress syndrome with extracorporeal membrane oxygenator: a case report and diagnostic review, “Journal of Medical Case Reports”, volume 6, Article number: 20.

Anderson, J. L., J. B. Muhlestein, J. Carlquis, A. Allen, S. Trehan, C. Nielson, S. Hal, J. Brady, M. Egger, B. Horne, T. Lim, (1999), Randomized secondary prevention trial of azithromycin in patients with coronary artery disease and serological evidence for Chlamydia pneumoniae infection: the Azithromycin in coronary artery disease: elimination of myocardial infarction with chlamydia (ACADEMIC) study. Circulation 99:1540-1547

Kutlin, P. M. Roblin, M. R. Hammerschlag, (2002), Effect of Prolonged Treatment with Azithromycin, Clarithromycin, or Levofloxacin on Chlamydia pneumoniaein a Continuous-Infection Model, “Antimicrobial agents and chemotherapy.”, 46(2): 409–412 

J. Cook, (1999) Antimicrobial therapy for Chlamydia pneumoniae: its potential role in atherosclerosis and asthma, “Journal of Antimicrobial Chemotherapy”, Volume 44, Issue 2

T. Grayston, (1998) Antibiotic Treatment of Chlamydia pneumoniaefor Secondary Prevention of Cardiovascular Events, “Circulation”, 97:1669–1670

Andrews, J. M., D. Honeybourne, D., G. Jevons, N. P. Brenwald, B. Cunningham, and R. J. Wise. 1997. Concentrations of levofloxacin (HR 355) in the respiratory tract following a single oral dose in patients undergoing fiber optic bronchoscopy. J. Antimicrob. Chemother. 40:573-577

Block, S., J. Hedrick, M. R. Hammerschlag, G. H. Cassell, and C. Craft. 1995. Mycoplasma pneumoniae and Chlamydia pneumoniae in pediatric community-acquired pneumonia: comparative efficacy and safety of clarithromycin vs. erythromycin ethylsuccinate. Pediatr. Infect. Dis. J. 14:471-477

Dean, D., P. M. Roblin, L. Mandel, J. Schachter, and M. Hammerschlag. 1998. Molecular evaluation of serial isolates from patients with persistent Chlamydia pneumoniae infections, p. 219-223

S. Stephens, G. I. Byrne, G. Christiansen, I. N. Clark, J. T. Grayston, R. G. Rank, G. L. Ridgeway, P. Saikku, J. Schachter, and W. E. Stamm (ed.), Chlamydial infections. Proceedings of the Ninth International Symposium on Human Chlamydial Infection. USCF, San Francisco, Calif.

Dessus-Babus, S., C. M. Bebear, A. Charron, C. Bebear, and B. de Barbeyrac. 1998. Sequencing of gyrase and topoisomerase IV quinolone-resistance-determining regions of Chlamydia trachomatis and characterization of quinolone-resistant mutants obtained in vitro. Antimicrob. Agents Chemother. 42:2447-2481

Gaydos, C. A. 2000. Growth in vascular cells and cytokine production by Chlamydia pneumoniae. J. Infect. Dis. 181:S473-S478

Gaydos, C. A., J. T. Summersgill, N. N. Sahney, J. A. Ramirez, and T. C. Quinn. 1996. Replication of Chlamydia pneumoniae in vitro in human macrophages, endothelial cells, and aortic arthery smooth muscle cells. Infect. Immun.64:1614-1620

Grayston, J. T. 1998. Antibiotic treatment of Chlamydia pneumoniae for secondary prevention of cardiovascular events. Circulation 97:1669-1670

Grayston, J. T., L. A. Jackson, W. J. Kennedy, and R. A. Kronmal. 1999. Secondary prevention trials for coronary arthery diseases with antibiotic treatment for Chlamydia pneumoniae: design issues. Am. Heart J. 138:S545-S549

Gupta, S. 1999. Chlamydia pneumoniae, monocyte activation, and azithromycin in coronary heart diseases. Am. Heart J.138:S539-S541

Gupta, S., E. W. Leatham, D. Carrington, M. A. Mendall, J. C. Kaski, and A. J. Camm. 1997. Elevated Chlamydia pneumoniae antibodies, cardiovascular events, and azithromycin in male survivors of myocardial infarction. Circulation96:404-407

Pankuch, G. A., S. A. Jueneman, T. A. Davies, M. R. Jacobs, and P. C. Appelbaum. 1998. In vitro selection of resistance to four beta-lactams and azithromycin in Streptococcus pneumoniae. Antimicrob. Agents Chemother. 42:2914-2918

Roblin, P. M., A. Kutlin, and M. R. Hammerschlag. 1996. Production of IL-4 and IL-6 in HEp-2 cells infected with Chlamydia pneumoniae. Infect. Dis. Obstet. Gynecol. 4:195-196

Hammerschlag, M. R., K. Chirgwin, P. M. Roblin, M. Gelling, W. Dumornay, L. Mandel, P. Smith, and J. Schachter.1992. Persistent infection with Chlamydia pneumoniae following acute respiratory illness. Clin. Infect. Dis. 14:178-182

Ianaro, A., A. Ialenti, P. Maffia, L. Sautebin, L. Rombola, R. Carnuccio, T. Iuvone, F. D’Acquisto, and M. J. Di Rosa.2000. Anti-inflammatory activity of macrolide antibiotics. Pharmacol. Exp. Ther. 292:156-163

Kaukoranta-Tolvanen, S. S., A. M. Teppo, K. Laitinen, P. Saikku, K. Linnavuori, and M. Leinonnen. 1996. Growth of Chlamydia pneumoniae in cultured human peripheral blood mononuclear cells and induction of a cytokine response. Microb. Pathog. 21:215-221

Hammerschlag, M. R., K. K. Qumei, and P. M. Roblin. 1992. In vitro activities of azithromycin, clarithromycin, l-ofloxacin, and other antibiotics Chlamydia pneumoniae. Antimicrob. Agents Chemother. 36:1573-1574

Hammerschlag, M. R., and P. M. Roblin. 2000. Microbiological efficacy of levofloxacin for treatment of community-acquired pneumonia due to Chlamydia pneumoniae. Antimicrob. Agents Chemother. 44:1409

Hammerschlag, M. R., and P. M. Roblin. 2000. Microbiologic efficacy of moxifloxacin for the treatment of community-acquired pneumonia due to Chlamydia pneumoniae. Int. J. Antimicrob. Agents 15:149-152

Roblin, P. M., and M. R. Hammerschlag. 1998. Microbiologic efficacy of azithromycin and susceptibility to azithromycin of isolates of Chlamydia pneumoniae from adults and children with community acquired pneumonia. Antimicrob. Agents Chemother. 42:194-196

Rodvold, K. A., M. H. Gotfried, L. H. Danziger, and R. J. Servi. 1997. Intrapulmonary steady-state concentrations of clarithromycin and azithromycin in healthy adult volunteers. Antimicrob. Agents Chemother. 41:1399-1402

Ross, R. 1993. The pathogenesis of atherosclerosis: a perspective for the 1990’s. Nature 362:801-808

Harris J-A, A. Kolokathis, M. Campbell, G. H. Cassell, and M. R. Hammerschlag. 1998. Safety and efficacy of azithromycin in the treatment of community acquired pneumonia in children. Pediatr. Infect. Dis. J. 17:865-871

Dreses-Werringloer, U., I. Padubrin, B. Jurgens-Saathoff, A. P. Hudson, H. Zeidler, and L. Kohler. 2000. Persistence of Chlamydia trachomatis is induced by ciprofloxacin and ofloxacin in vitro. Antimicrob. Agents Chemother. 44:3288-3297

Galasso, G. J., and G. P. Manire. 1961. Effect of antiserum and antibiotics on persistent infection of HeLa cells with meningopneumonitis virus. J. Immunol. 86:382-385

Kutlin, A., P. M. Roblin, and M. R. Hammerschlag. 1999. In vitro activity of azithromycin and ofloxacin against Chlamydia pneumoniae in a continuous infection model. Antimicrob. Agents Chemother. 43:2268-2272

Rus, H. G., R. Vlaicu, and F. Niculescu. 1996. Interleukin-6 and interleukin-8 protein and gene expression in human arterial atherosclerotic wall. Atherosclerosis 127:263-271

Scaglione, F., and G. Rossoni. 1998. Comparative ant-inflammatory effects of roxithromycin, azithromycin and clarithromycin. J. Antimicrob. Chemother. 41(Suppl. B):47-50

Wong, Y-K., P. G. Gallagher, and M. E. Ward. 1999. Chlamydia pneumoniae and atherosclerosis. Heart 81:232-238

Khan, A. A., T. R. Slifer, F. G. Araujo, and J. S. Remington. 1999. Effect of clarithromycin and azithromycin on production of cytokines by human monocytes. Int. J. Antimicrob. Agents 11:121-132

Leach, A. J., T. M. Shelby-James, M. Mayo, M. Gratten, A. C. Laming, B. J. Currie, and J. D. Mathews. 1997. A prospective study of the impact of community-based azithromycin treatment of trachoma on carriage and resistance of Streptococcus pneumoniae. Clin. Infect. Dis. 24:356-362

Netea, M. G., C. H. Selzman, B. J. Kullberg, J. M. D. Galama, A. Weinberg, A. F. H. Stalenhoef, J. W. M. Van der Meer, and C. A. Dinarello. 2000. Acellular components of Chlamydia pneumoniae stimulate cytokine production in human blood mononuclear cells. Eur. J. Immunol. 30:541-549

Kutlin, A., C. Flegg, D. Stenzel, T. Reznik, P. M. Roblin, S. Mathews, P. Timms, and M. R. Hammerschlag. 2001. Ultrastructural study of Chlamydia pneumoniae in a continuous infection model. J. Clin. Microbiol. 39:3721-3723